د افغانستان د دفاع وزارت مرستیال له خپل امارت څخه د غیر طالب کسانو په پیژندلو او شړلو ټینګار وکړ او له نورو طالبانو یې وغوښتل چې د غیر طالب کسانو په پیژندلو کې همکاري وکړي. د طالبانو د ډلې د دفاع وزارت مرستیال د دغې ډلې د البدر قول اردو مسوولینو ته لارښوونه وکړه چې د امارت له نظام سره د بې کفایته کسانو په پیژندنه کښې د صفوفو له کمیټې سره جدي همکاري وکړي. تر دې وړاندې طالبانو د دې ډلې د صفونو د تصفیه کولو په پلمه ډېر داسې کړنې تر سره کړي چې د دوی په وینا بې اخلاصه ګڼل کېږي. او ډېری هغه کسان چې د حکومت په لومړیو کې یې له دوی سره همکاري کوله او په یو نه یو ډول یې دولت ته د رسېدو په برخه کې مرسته کوله، د حکومت له دایرې څخه وشړل شول او په ځینو مواردو کې له هغوی سره جدي چلند هم وشو. طالبانو د واک ته د رسیدو په پیل کې داسې ویل چې دوی د څو توکمیزو حکومتونو د جوړولو په لټه کې دي او په نوي حکومت کې د بیلابیلو سیاسي جریانونو او د بیلابیلو توکمونو د استازو د راجلبولو په لټه کې دي، خو ورو ورو د افغانستان په مختلفو برخو کې د واک د اډو په ټینګولو او پراخ کنټرول سره د طالبانو په چلند کې هم بدلون راغی او له هغو غیر پښتون عناصرو سره چې د طالبانو سره همغږي نه وو، د معاملې لپاره بهانې پیدا شوې. له بلې خوا، د ځینو کارپوهانو په اند، طالبانو د خپلې واکمنۍ په نوې دوره کې واقعاً هڅه کوله چې د خلکو د ټولو برخو په ملاتړ یو حکومت جوړ کړي او په همدې خاطر یې په پیل کې د عمومي بښنې او د بندیانو د خلاصون او د مهاجرینو او هغو سیاسي څېرو چې په نورو هېوادونو کې یې پناه اخیستې وه د غوښتنې په شان فرمانونه صادر کړل چي هڅه یې کوله چې د خپل حکومت بنسټ د باور او متقابل منلو پر ستنو کېږدي. خو د طالبانو خپل منځي اختلافاتو د دې پروژې د بشپړېدو مخه نيولې او له همدې امله موږ د طالبانو په چلند او وينا کې تضادونه وينو. مګر د پورتنیو تحلیلونو سربیره، کوم چې له حقیقت څخه لرې کیدی نشي، موږ باید دا حقیقت هم ومنو له شل کلنې جګړې او د درنو تلفاتو په اړولو سره، چې ډېری یې د هېواد ځواکونه او د دوی خپل نسل دی، طالبانو هڅه وکړه، چې د واک د تر لاسه کولو له پیل څخه خپل حکومت یو موټی کړی. او دا مسله يې د صفونو د تصفیه کولو تر عنوان لاندې له بې وجدانه او غیر طالب عناصرو څخه پيل کړه. په بل عبارت، څرنګه چې طالبان یوه وسله واله ډله ګڼل کیږي، له بریا وروسته په طبیعي ډول هڅه کوي هغه اهداف ترلاسه کړي چې د دوی لپاره یې جګړه کړې او له بلې خوا د هغو خلکو پوروړی دی چې د دوی لپاره یې وینه تویه کړې او جګړه یې کړي دي. او يقيناً چې د جګړې پر مهال يې د بېلابېلو ژمنو په کولو سره خپل جنګيالي هڅولي دي او اوس چې ظاهراً جګړه پای ته رسېدلې او دوی واک په لاس کې اخیستی، نو طبیعي خبره ده چې له خپلو ځواکونو سره پر خپلو ژمنو وفا وکړي او د هغو ژمنو د عملي کېدو په لور ګامونه واخلي. له همدې امله طالبانو په خپل ټول توان سره هڅه وکړه چې خپل وفادار ځواکونه وساتي او مخالفین له منځه یوسي، البته، په داسې طریقه چې د تاو تریخوالي او کورنیو جګړو لامل نه شي، لکه د صفونو د تصفیه کولو پروژه او له هغو قوماندانانو سره جدي چلند کول چې باغیان ګڼل کیږي، دوی به خپل حکومت متحد کړي او د داخلي کودتا او سقوط احتمال له منځه یوسي. خو طالبان باید په دې پوه شي چې کله دوی د لوړ توکمیز او نژادي تنوع لرونکې ځمکې باندې د واکمنۍ ادعا کوي، دوی نشي کولی د اوږدې مودې لپاره د دوی لږ او محدود نفوس سره په خلکو واکمن شي. او په افغانستان کې د بېلابېلو واکونو د لېږد په برخه کې د تېرو څلورو لسيزو تجربې په ډاګه دا حقيقت ښيي چې په افغانستان کې د سياسي ثبات د راوستلو يواځينۍ لار ده او هغه دا چې د خلکو په خپل برخلیک کې شامل کړي، او د پلانونو پلي کول لکه د غیر طالب عناصرو د صفونو تصفیه کول یا د طالبانو په وینا، بې اخلاصه عناصر به هیڅ ځای ته ونه رسیږي. او دا به په ملي کچه د طالبانو د لا منزوي کولو او په نړیواله کچه د هغوی له کمزوري کولو پرته بله پایله ونه لري.