د ایران او سعودي عربستان تر منځ له کلونو کړکیچ وروسته چې دواړه مهم او ستر اسلامي هیوادونه دي، د اړیکو د بیا پیلولو لپاره د دوی د موافقې خبر د اسلامي امت د قدرت د بیا رغولو هیلې زیاتې کړې دي. مخکې له دې چې د سیمې هېوادونه د سترو قدرتونو په اور کې راښکته شي، مسلمان او متعهد ملتونه د يو واحد ملت د اسلامي لارښوونو پر بنسټ معرفي شوي او بايد د اسلامي موخو او د ملت د يووالي لپاره هلې ځلې وکړي؛ خو د اسلام د بدخواهانو نفوذ او دسیسو دوی د یووالي مخه نیولې او د اسلامي دولتونو تر منځ یې د کرکې او دښمنۍ تخم کرلي دي. د لويديځ استکباري سياستونه تل د خپلو ناوړه سياستونو د لاسته راوړلو لپاره د مسلمانو دولتونو او ملتونو ترمنځ د تفرقې او دښمنۍ په موخه تللي دي. تېر ته په اشارې سره د نړۍ لوټمارانو هېڅکله د مسلمانانو وحدت نه غواړي چي ووینی او هغه د خپلو ناوړه سیاستونو سره په ټکر کې ګڼي له همدې امله دوی په مختلفو لارو هڅه کوي چې د اسلامي امت د وحدت په وړاندې ودریږي او لږ تر لږه اجازه ورنکړي چې داسې کار ژر ترسره شي. اسلامي او سيمه ييز حکومتونه له هغو تجربو وروسته چې له غربي دولتونو سره په يوځاى کېدو کې يې ترلاسه کړي دي، په دې باور دي چې لويديځ د دوى هوساینه نه غواړي. او دوی یوازې د یوې وسیلې په توګه کاروي. د غربي قدرتونو لاس وهنه او ملاتړ د اسلامي هېوادونو تر منځ د جګړې د تودولو، د اسراييلي رژيم د بدې څېرې د پاکولو، د سوريې او افغانستان په څېر هېوادونو د ارزښتناکو زېرمو لوټ کول، د تکفيري او تروريستي ډلو په رامنځته کولو او همدا راز د اسلامي هېوادونو د کمزوري کولو او ساتلو لپاره په سیمه کې انحصاري حکومتونه د لویدیځو قدرتونو له ښکاره کړنو څخه دي چې دوی یې ناامنه کوي. له بلې خوا د سترو قدرتونو زوال د نویو قدرتونو د راڅرګندېدو لامل شوی دی او چین په دې وتوانید چې په ملي ځان باور او په کورنیو ظرفیتونو تکیه کولو سره د یو نوي نړیوال ځواک په توګه راڅرګند شي. د حالاتو په درک کولو او د ارزښتناکو سياسي او اقتصادي تجربو په تر لاسه کولو سره، چين د ثبات او امنيت لپاره هلې ځلې کوي او په دې هم پوهيږي چې د يو اړخيزتوب او ځان مراقبت دوره پای ته رسيدلې ده له همدې کبله دغه هېواد هڅه کوي چې د سیمه ییزو قدرتونو په نږدې کولو سره په اسیا کې یو نوی نظم رامنځته کړي. د ايران او سعودي عربستان ترمنځ د موافقې د تر لاسه کولو لپاره د چين هڅې او تدبيرونه د ستاينې وړ دي او هيله ده چې دغه عمل په نورو مسايلو کې هم دوام ومومي. تر ټولو مهمه خبره چې اسلامي حکومتونه او ملتونه یې باید ورته پام وکړي هغه دا ده چې بریا او عظمت د دوی تر منځ په اتفاق او اتحاد کې نغښتی دی، ځکه دوی مشترک دیني او کلتوري عقیدې لري. او یوازې د اسلام د دښمنانو تفرقه او فساد دوی له یو بل څخه جلا کړي دي، او د اسلام د پېغمبر (ص) ژوند او همدارنګه د استکبار په درواغو او درواغجنو وعدو باور نه کول، غلط فهمۍ او ستونزې په بشپړه توګه له منځه وړي. له همدې امله اسلامي حکومتونه په هڅه او واقعيت سره د کوچنيو اختلافاتو له پامه غورځولو او يووالي ته په پام سره دې د اسلامي ټولنو د پرمختګ او سرلوړۍ لپاره زمينه برابره کړي او د اسلام دښمنانو ته اجازه ورنه کړي چې له هغو څخه د نورو مسلمانانو د له منځه وړلو او يا تر بريد لاندې ونيسي. داسې راتلونکې چې د اسلام او سیمې ګټې پکې خوندي او پراخې شي، یوازې د ورورګلوۍ او ورورولۍ له لارې رامینځته کېدای شي، او مناسبه ده چې د دې یووالي د دښمنانو د زیانونو او فتنو ته پام وشي. همدارنګه تمه ده چې په دې تړون سره به په یمن کې جګړه هم پای ته ورسېږي او د اسلامي هېوادونو پر ضد به د تکفیري ډلو د اقداماتو مخه ونیول شي او د غلط فهمیو د له منځه وړلو لپاره به د نورو مسایلو په اړه د خبرو اترو لپاره چمتووالی هم برابر شي.